Η παγκόσμια ήττα ενός κερδισμένου αγώνα !

Ζώντας καθημερινά μια καινούργια πραγματικότητα, μια ασυνήθιστη ρουτίνα, συνειδητοποιούμε ότι τελικά ο κόσμος δεν ήταν αγγελικά πλασμένος. Πριν την καραντίνα, πρότυπα, ήρωες και είδωλα προέρχονταν κυρίως από τον κόσμο του θεάματος, είτε αυτό έχει να κάνει με αθλητισμό, είτε με μόδα, είτε με μουσική.

Η μισθολογική πολιτική των ανθρώπων του θεάματος είχε ξεπεράσει τα όρια του πραγματικού κόσμο και είχε φτάσει πέρα από κάθε λογική συνείδηση, πέρα από κάθε ουτοπία. Ομάδες με ετήσια έσοδα πολλών εκατομμυρίων βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης, με τους παίχτες να μην συμβιβάζονται σε προσαρμογές συμβολαίων. Η τεράστια οικονομική, κοινωνική, πολιτική κρίση και ύφεση, που βρίσκεται στο κατώφλι, αφήνει ασυγκίνητο το χώρο του αθλητισμού. Έναν χώρο που προασπίζει, όπως φαίνεται, ως πρωταρχική ανάγκη την κερδοφορία και όχι το θέαμα και την ανάγκη για αθλητισμό.

Οι σκέψεις αυτές προκύπτουν ως συμπέρασμα από την στάση παιχτών στα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα, από την προκλητικά αδιάφορη στάση της Euroleague στην ανακήρυξη της πανδημίας, αλλά και την απόφαση αγγλικής ομάδας να πληρώσει τους ποδοσφαιριστές, αφήνοντας απλήρωτους εργαζομένους και υπαλλήλους στον οργανισμό.

Αυτή η πανδημία στο αποκορύφωμα της, όταν επιτέλους εξαφανιστεί, θα αφήσει πίσω καινούργια δεδομένα και καινούργιες συνθήκες σε όλους τους τομείς. Ο covid-19 έδειξε μια σκληρή πραγματικότητα, έδειξε, πως τίποτα δεν μπορεί να είναι το ίδιο, έδειξε πληγές οικονομικές, πληγές κοινωνικές, πληγές ανθρωπιστικές και το πιο σημαντικό ανισότητες ηθικές.

Η συνεισφορά πολλών ευκατάστατων ανθρώπων τόσο από τον αθλητισμό και τον επιχειρηματικό κόσμο, όσο και από επιστημονικές κοινότητες, ιδρύματα και οργανώσεις δείχνει ελπίδα, όπως και η στάση των περισσότερων Ελλήνων στην αντιμετώπιση και τήρηση των νόμων. Η επιστροφή συνταξιοδοτημένων γιατρών στη δράση αφήνει συναισθήματα ανθρωπιάς σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο για αερολόγους και καιροσκόπους.

Πως τα δεδομένα που ισχύουν τώρα μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν;

Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται σε μια μάχη που σίγουρα δεν θα χάσει, αλλά σίγουρα δεν θα χαρεί όταν κερδίσει. Μια ισχυρή μπουνιά, στα τρωτά στομάχια του παγκόσμιου ιστού δεν θα ρίξει κάτω έναν μποξέρ, ο οποίος ξέρει να νικάει με νοκ-αουτ, όταν όλοι τον θεωρούν χαμένο.

Υ.Γ Πως μπορούν κάποια πράγματα να μείνουν μελλοντικά ανεπηρέαστα; Πως γίνεται εν μέσω κρίσης στόχος να είναι να σωθεί το προϊόν και όχι η εταιρεία;